„Jest współpraca, nie ma wspólnego gospodarstwa domowego” – porada Magdaleny Januszewskiej w czasopiśmie „Rachunkowość i podatki”

01-03-2015

– Przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą ? usługi projektowe i doradztwo techniczne. Chce zatrudnić ojca na umowę o pracę. Wraz z żoną zamieszkuje w tym samym domu co rodzice, ale każda z rodzin ma własne pomieszczenia. Przedsiębiorca zamierza dalej samodzielne podejmować wszystkie decyzje dotyczące działalności gospodarczej. Ojciec ma go odciążyć w pracach technicznych po pozyskaniu klienta. Czy ojca należy uznać za osobę współpracującą?

Ustalając, czy członek rodziny może być uznany za osobę współpracującą nie należy brać pod uwagę ani okresu, przez który współdziałał on przy wykonywaniu działalności gospodarczej, ani wymiaru czasu jego pracy (w razie zawarcia z członkiem rodziny umowy o pracę), ani jego wieku.

Aby dana osoba mogła być uznana za współpracującą z osobą prowadzącą działalność gospodarczą, decyduje sam fakt współpracy przy prowadzeniu działalności, nie ma znaczenia, ile osoba bliska poświęca czasu na pracę w firmie, ani jakie prace wykonuje. SN w wyroku z 6.01.2009 r. II UK 134/08 stwierdził, że cechami konstytutywnymi pojęcia współpraca przy prowadzeniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 8 ust. 11 ustawy o sus są: istotny dla działalności gospodarczej ciężar gatunkowy działań współpracownika, które nie mogą mieć charakteru wtórnego, muszą pozostawać w bezpośrednim związku z przedmiotem działalności oraz charakteryzować się pewną systematycznością, stabilnością i zorganizowaniem oraz częstotliwością podejmowanych robót.

Więcej w czasopiśmie „Rachunkowość i podatki” nr 3/2015