„Obliczanie nadgodzin, gdy pracownik był chory” – artykuł Magdaleny Januszewskiej w „Rzeczpospolitej”
19-05-2015
– Czy muszę płacić za nadgodziny pracownikom, którzy w danym miesiącu chorują, przez co przepracowują mniej godzin niż ci, którzy są obecni w pracy przez cały miesiąc – pyta pracodawca.
Zasadniczo, zgodnie z art. 129 § 1 k.p. czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy. Nie ma więc wątpliwości, że przepracowanie np. 9 godzin spowoduje powstanie nadgodziny wynikającej z przekroczenia dobowego. Inaczej oblicza się natomiast nadgodziny z przekroczenia średniotygodniowego.
Punktem wyjścia obliczeń nadgodzin z przekroczenia średniotygodniowego jest wymiar czasu pracy w danym okresie rozliczeniowym, czyli np. 168 godzin w kwietniu 2015 r. Nie ma problemu z obliczeniem ewentualnego przekroczenia, jeżeli pracownik był obecny przez cały ten czas. Wówczas, jeśli np. przepracował w kwietniu 184 godziny, to pracę w godzinach nadliczbowych obliczymy w następujący sposób: 184-168 = 16 godzin.
Inaczej obliczenia wyglądają, gdy w danym okresie rozliczeniowym pracownik chorował. Wtedy w pierwszej kolejności należy ustalić właściwy dla niego wymiar czasu pracy, uwzględniający usprawiedliwioną nieobecność wynikającą z choroby. Wymiar ten różni się więc od wymiaru ogólnego, właściwego dla wszystkich pracowników stosowanym do ustalenia harmonogramu czasu pracy na dany miesiąc (czyli planowania pracy na dany miesiąc).
Więcej na stronach „Rzeczpospolitej”